৬১:৬ নং আয়াতত-ঈছাই(আ:ছা:) ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা "আহমদ" তেওঁৰ পিছৰ ৰাছুলজন হজৰত মহম্মদ নহয়; কিন্তু, মহম্মদৰ আগতে অহাটোও নহয়। গতিকে এই ৰাছুলজনৰ আগমন মহম্মদৰ আগতে বা পিছত অহা অথবা ঈছাই(আ:ছা:) নিজেই -৫:১১০ চাব।
+ Video at bottom
।।।
✔️(তলৰ মূল প্ৰৱন্ধ চাওঁক, এইয়া গুগলৰ অনুবাদ)
।।।
৬১:৬
وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ ۖ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَٰذَا سِحْرٌ مُبِينٌ
আৰু স্মৰণ কৰা, যেতিয়া মাৰয়ামৰ পুত্ৰ ঈছাই কৈছিল, হে বনী ইছৰাঈল! ‘নিশ্চয় মই তোমালোকৰ প্ৰতি প্ৰেৰিত আল্লাহৰ ৰাছুল আৰু মোৰ পূৰ্বৱৰ্তী তাওৰাতৰ সত্যায়নকাৰী আৰু এজন ৰাছুলৰ সুসংবাদদাতা, যিজন মোৰ পিছত আহিব, যাৰ নাম আহমদ’। তাৰ পিছত তেওঁ যেতিয়া সুস্পষ্ট নিদৰ্শনসমূহ লৈ আগমন কৰিলে, তেতিয়া সিহঁতে ক’লে, ‘এয়া স্পষ্ট যাদু’।
।।।
আহমদ নামৰ ৰাছুলজন কোন?
১- আহমদৰ পৰিচয়
ভগৱানে জানে হজৰত মহম্মদৰ শুদ্ধ নাম। ঈশ্বৰে ৪টা কোৰআনৰ আয়াতত নবীজনক মহম্মদ বুলি সম্বোধন কৰিছিল।
যিহেতু যীচুক এই ভৱিষ্যদ্বাণী ঈশ্বৰে দিছিল, তেন্তে ঈশ্বৰে যীচুক তেওঁৰ পিছত আহিবলগীয়া দূতৰ সঠিক নাম দিলেহেঁতেন।
হজৰত মহম্মদক কেতিয়াও ঈশ্বৰে আহমদ বুলি কোৱা নাছিল আৰু তেওঁৰ লোকসকলেও কেতিয়াও আহমদ বুলি কোৱা নাছিল।
✔️ইয়াৰ পৰা বুজা যায় যে যীচুৱে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ৰাছুলজন হজৰত মহম্মদ নহয়।
২- দূতৰ সময়।
✔️ৰাছুল আহমদ যীচুৰ পিছত আহিব কিন্তু মহম্মদৰ আগত আহিব বুলি কোৱা কথাটো ৬১:৬ পদত দিয়া কথাবোৰে প্ৰমাণিত নহয়।
সঁচাকৈয়ে সেই ৰাছুলজন যীচুৰ পিছত আহিব লাগিছিল, অৱশ্যে আয়াতৰ কথাত কোৱা হোৱা নাই যে তেওঁ মহম্মদৰ আগত আহিব লাগিব? এই ৰাছুলৰ আগমন মহম্মদৰ আগতে বা পিছত হ’ব পাৰে।
যিসকলে দাবী কৰে যে ৰাছুল আহমদ মহম্মদৰ আগত আহিব লাগিব কাৰণ মহম্মদ পৃথিৱীলৈ পঠোৱা শেষ ৰাছুল আছিল, তেওঁলোকে কোৰআনৰ সত্য উলংঘা কৰিছে।
ক- কোৰআনত উল্লেখ আছে যে মহম্মদ আছিল শেষ নবী, কিন্তু কেৱল ঈশ্বৰৰ ৰাছুল (৩৩:৪০)। কিতাপখনৰ ক’তো মহম্মদক শেষ ৰাছুল বুলি কোৱা হোৱা নাই। মুছলমান পণ্ডিতসকলে মহম্মদক দিয়া "খাতম আল-মুৰছালিন" (দূতৰ মোহৰ) উপাধিটো কোৰআনৰ প্ৰমাণৰ উলংঘা।
খ- আমি ১০:৪৭ পদত পঢ়িবলৈ পাওঁ যে প্ৰতিটো 'উম্মাহ' (জাতিয়ে) এজন ৰাছুল লাভ কৰিব। যিহেতু জগতৰ শেষলৈকে জাতিসমূহৰ অস্তিত্ব থাকিব, গতিকে ইয়াৰ পৰা অনুমান কৰিব পাৰি যে ঈশ্বৰে জগতৰ শেষলৈকে দূত প্ৰেৰণ কৰি থাকিব। ইয়াৰ পৰা নিশ্চিত হয় যে মহম্মদ শেষ ৰাছুল নাছিল।
৩- আহমদক কাৰ ওচৰলৈ পঠিওৱা হয়?
দূতজনক ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলৰ ওচৰলৈ পঠিয়াব লাগিছিল বুলি কোৱা কথাটো আয়াতৰ বাক্যৰ দ্বাৰা সমৰ্থিত নহয়।
যীচুৱে কোৱা সকলো কথাই আছিল যে তেওঁৰ পিছত এজন দূত আহিব।
৪- ৰাছুলে কি কৰিব?
..... আয়াতত কোৱা হৈছে যে আহমদে তেওঁলোকৰ বাবে স্পষ্ট প্ৰমাণ আনিছিল, আৰু তেওঁলোকে ইয়াক যাদু বুলি প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰিছিল। কিন্তু যিহেতু কোৰআনত নিশ্চিত কৰা হৈছে যে হজৰত মহম্মদৰ কোনো ব্যক্তিগত অলৌকিক কাৰ্য্য নাছিল, সেয়েহে ৬১:৬ পদত থকা ৰাছুল মহম্মদ হ'ব নোৱাৰে।
১ নং পইণ্টত (ওপৰত) প্ৰতিষ্ঠা কৰা অনুসৰি ৬১:৬ পদত থকা ৰাছুলজন নামৰ বৈষম্যৰ বাবে মহম্মদ হ’ব নোৱাৰিলেহেঁতেন।
✔️যদিও এইটো আঙুলিয়াই দিয়াটো প্ৰয়োজনীয় যে "তথাপিও যেতিয়া তেওঁ তেওঁলোকৰ বাবে স্পষ্ট প্ৰমাণ আনিছিল" ত "তেওঁ" শব্দটোৱে যীচুক বুজায় আৰু ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা দূতজনক নহয়। অৰ্থাৎ যেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকৰ বাবে স্পষ্ট প্ৰমাণ আনিছিল, তেতিয়া তেওঁলোকে ইয়াক যাদু বুলি কৈছিল। এই বিষয়ে অধিক বিশদভাৱে ৫:১১০ পদত দিয়া হৈছে:
(৫:১১০
إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَىٰ وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا ۖ وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ ۖ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنْفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي ۖ وَتُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِي ۖ وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَىٰ بِإِذْنِي ۖ وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنْكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ
স্মৰণ কৰা, যেতিয়া আল্লাহে ক’ব, ‘হে মাৰইয়ামৰ পুত্ৰ ঈছা! তোমাৰ প্ৰতি আৰু তোমাৰ মাকৰ প্ৰতি মোৰ নিয়ামত স্মৰণ কৰা, যেতিয়া ৰুহুল কুদুছ প্ৰদান কৰি মই তোমাক শক্তিশালী কৰিছিলো আৰু তুমি দোলনাত থকা অৱস্থাত লগতে পৰিণত বয়সতো মানুহৰ লগত কথা ক’ব পাৰিছিলা, তোমাক কিতাব, হিকমত, তাওৰাত আৰু ইঞ্জীল শিক্ষা দিছিলো, তুমি বোকা মাটিৰে মোৰ অনুমতিক্ৰমত চৰাইৰ দৰে আকৃতি গঠণ কৰিছিলা আৰু তাত ফুঁ মাৰিছিলা, ফলত মোৰ অনুমতিক্ৰমে সেইটো চৰাই হৈ গৈছিল, জন্মান্ধ আৰু কুষ্ঠ ৰোগীসকলক তুমি মোৰ অনুমতিক্ৰমে নিৰাময় কৰিছিলা আৰু তুমি মোৰ অনুমতিক্ৰমে মৃতক জীৱিত কৰিছিলা, আৰু স্মৰণ কৰা, যেতিয়া মই তোমাৰ পৰা বনী ইছৰাঈলক বিৰত ৰাখিছিলো, যেতিয়া তুমি সিহঁতৰ ওচৰত স্পষ্ট নিদৰ্শন লৈ আহিছিলা তেতিয়া সিহঁতৰ মাজত যিসকলে কুফৰী কৰিছিল সিহঁতে কৈছিল, ‘এয়া স্পষ্ট যাদুৰ বাহিৰে আন একো নহয়’।
-find notes on 5:110-link:
ঈশ্বৰে ক'লে, "হে যীচু, মৰিয়মৰ পুত্ৰ, মই যেতিয়া তোমাক পবিত্ৰ ৰুহেৰে সহায় কৰিছিলো তেতিয়া তোমাৰ আৰু তোমাৰ মাতৃৰ ওপৰত মোৰ আশীৰ্বাদবোৰ মনত ৰাখিবা। তুমি দোলনাৰ পৰাই মানুহবোৰৰ লগত কথা পাতিছিলা, লগতে এজন প্ৰাপ্তবয়স্ক। মই তোমাক শাস্ত্ৰ, প্ৰজ্ঞা শিকাইছিলো।" , তওৰাত, আৰু ইনজীল।তুমি মোৰ অনুমতিত মাটিৰ পৰা চৰাইৰ আকৃতি সৃষ্টি কৰিলে, তাৰ পিছত তাত উৰুৱাই দিলে, আৰু মোৰ অনুমতিত ই চৰাই হৈ পৰিল।তুমি মোৰ অনুমতিৰে অন্ধ আৰু কুষ্ঠৰোগীক সুস্থ কৰিলা।তুমি মৃতক আনিলা মই ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলক আপোনাৰ ওচৰলৈ যাবলৈ বাধা দিছিলো যেতিয়া আপুনি তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ স্পষ্ট প্ৰমাণ আনিছিল, তেতিয়া তেওঁলোকৰ মাজৰ যিসকলে অবিশ্বাস কৰিছিল তেওঁলোকে ক'লে, 'এয়া স্পষ্ট যাদুৰ বাহিৰে আন একো নহয়।' " ৫:১১০
___________________________________________
Who is the messenger called Ahmad?
When Jesus, son of Mary, said, "O Children of Israel, I am God's messenger to you, confirming what came before me of the Torah, and bringing news of a messenger to come after me whose name is Ahmad." Yet when he brought them the clear proofs, they said, "This is clear magic." 61:6
Question:
In 61:6, Jesus foretold the coming of a messenger after him named Ahmad. The mainstream theory is that Ahmad is Muhammad, but I don't think that's the case because the verse says that Ahmad brought them clear proofs, and they reacted by calling it magic. But since it is confirmed in the Quran that prophet Muhammad did not have any personal miracles, therefore the messenger in 61:6 could not have been Muhammad.
This makes me think that this prediction refers to a messenger who would come after Jesus but before Muhammad, and possibly he was only sent to the Children of Israel. Is this a plausible theory?
Reply:
1- The identity of Ahmad
God knows the correct name of prophet Muhammad. God addressed the prophet as Muhammad in 4 Quranic verses.
Since Jesus was given this prophecy by God, then God would have given Jesus the correct name of the messenger to come after him.
Prophet Muhammad was never called Ahmad by God nor by his people.
This indicates that the messenger foretold by Jesus is not prophet Muhammad.
2- The timing of the messenger.
The suggestion that the messenger Ahmad would come after Jesus but before Muhammad is not substantiated by the words in 61:6.
Indeed, that messenger was to come after Jesus, however, the words of the verse do not say that he must come before Muhammad? The coming of this messenger could be before or after Muhammad.
Those who claim that the messenger Ahmad must come before Muhammad because Muhammad was the last messenger sent to the world are violating Quranic truth.
a- The Quran states that Muhammad was the last prophet, but only a messenger of God (33:40). Nowhere in the Book is Muhammad called the last messenger. The title of "Khatam al-mursaleen" (the seal of the messengers) which Muslim scholars give Muhammad is a violation of Quranic evidence.
b- We read in 10:47 that every 'ummah' (nation) will receive a messenger. Since the nations will continue to exist until the end of the world, it follows that God will continue to send messengers until the end of the world. This confirms that Muhammad was not the last messenger.
3- Who is Ahmad sent to?
The suggestion that the messenger was to be sent to the Children of Israel is not supported by the words of the verse.
All what Jesus said was that a messenger would come after him.
4- What would the messenger do?
You also wrote:
..... the verse says that Ahmad brought them clear proofs, and they reacted by calling it magic. But since it is confirmed in the Quran that prophet Muhammad did not have any personal miracles, therefore the messenger in 61:6 could not have been Muhammad .....
As has been established in point 1 (above), the messenger in 61:6 could not have been Muhammad due to the name disparity.
It is necessary though to point out that the word "he" in "Yet when he brought them the clear proofs" refers to Jesus and not to the foretold messenger. In other words, when Jesus brought them clear proofs, they called it magic. This is further detailed in 5:110:
(৫:১১০
إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَىٰ وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا ۖ وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ ۖ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنْفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي ۖ وَتُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِي ۖ وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَىٰ بِإِذْنِي ۖ وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنْكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ
স্মৰণ কৰা, যেতিয়া আল্লাহে ক’ব, ‘হে মাৰইয়ামৰ পুত্ৰ ঈছা! তোমাৰ প্ৰতি আৰু তোমাৰ মাকৰ প্ৰতি মোৰ নিয়ামত স্মৰণ কৰা, যেতিয়া ৰুহুল কুদুছ প্ৰদান কৰি মই তোমাক শক্তিশালী কৰিছিলো আৰু তুমি দোলনাত থকা অৱস্থাত লগতে পৰিণত বয়সতো মানুহৰ লগত কথা ক’ব পাৰিছিলা, তোমাক কিতাব, হিকমত, তাওৰাত আৰু ইঞ্জীল শিক্ষা দিছিলো, তুমি বোকা মাটিৰে মোৰ অনুমতিক্ৰমত চৰাইৰ দৰে আকৃতি গঠণ কৰিছিলা আৰু তাত ফুঁ মাৰিছিলা, ফলত মোৰ অনুমতিক্ৰমে সেইটো চৰাই হৈ গৈছিল, জন্মান্ধ আৰু কুষ্ঠ ৰোগীসকলক তুমি মোৰ অনুমতিক্ৰমে নিৰাময় কৰিছিলা আৰু তুমি মোৰ অনুমতিক্ৰমে মৃতক জীৱিত কৰিছিলা, আৰু স্মৰণ কৰা, যেতিয়া মই তোমাৰ পৰা বনী ইছৰাঈলক বিৰত ৰাখিছিলো, যেতিয়া তুমি সিহঁতৰ ওচৰত স্পষ্ট নিদৰ্শন লৈ আহিছিলা তেতিয়া সিহঁতৰ মাজত যিসকলে কুফৰী কৰিছিল সিহঁতে কৈছিল, ‘এয়া স্পষ্ট যাদুৰ বাহিৰে আন একো নহয়’।)
God said, "O Jesus, son of Mary, remember My blessings upon you and your mother when I supported you with the Holy Ruh. You spoke to the people from the cradle, as well as an adult. I taught you the Scripture, wisdom, the Torah, and the Injeel. You created from clay the shape of a bird with My permission, then blew into it, and it became a bird with My permission. You healed the blind and the leper with My permission. You brought the dead to life with My permission. I prevented the Children of Israel from getting to you when you brought to them the clear proofs, then those who disbelieved among them said, 'This is nothing but clear magic.' " 5:110
qi_________________
✔️"Ahmad" is not the name of "Muhammad"-Pl see the video:
_________________
Note: of Edip:
The word ahmad is an adjective meaning "most acclaimed" or "most celebrated." Traditional sources consider it a proper name for Muhammed. This contradicts historical facts. The name of the prophet that came after Jesus was Muhammed, which is used in the Quran four times. Centuries after the departure of Muhammed, Muhammed-worshipers fabricated 99 names, including Ahmad, for Muhammed, in order to compete with the attributes of God. They could not accept one God having so many beautiful attributes, with their second god having only one attribute, Muhammed. They included many divine attributes, such as, "The First, The Last, The Judge.." in their list for Muhammed. Furthermore, we do not find the word Ahmad in the Bible. Rather we see the translation of the Greek adjective, "paracletos".
"And I will pray the Father, and he shall give you another Comforter/Counselor (paracletus), that he may abide with you for ever" (John 14:16 ). Also, see John 14:26 ; 15:26 16:7.
Jesus predicted the coming of another prophet. The one whose coming was foretold by Jesus is mentioned as "Paracletos" or "Periclytos" in Greek manuscripts. Paracletos means advocate, comforter, or counselor. Periclytos, on the other hand, means "admirable one" (in Arabic ahmad). The "spirit" here, does not mean other than human. There are cases where the word "spirit" is used for humans (2 Thessalonians 2:2 ; 1 John 4:1-3 ).
If indeed Jesus had prophesied the proper name of the prophet after him, this prophecy would have gotten the attention of almost every one of his supporters. Furthermore, we would see many people among his supporters and later Christians giving the name Ahmad to their sons, hoping that their sons would fulfill the prophecy. But, we do not even see a single Christian named Ahmad. Therefore, the Aramaic or Hebrew equivalent of this word did not become a name. However, the name Muhammed sharing the same root and similar meaning with the word ahmad is instructive.
Bible-thumpers assert that there are more than two thousand prophecies foretelling the coming of the Messiah in the Old Testament. Evidently, this is a preposterous claim. But, an impartial reader will find several clear prophecies. Then, the reader may ask, "What is wrong with Jews? Why don't they see those plain prophecies in their book?"
Obviously, this problem is not peculiar to Jews. Whenever a new messenger comes, the bigoted religious people reject them in the name of previous messengers. For instance, Egyptians rejected Moses by claiming that Joseph was the last messenger (40:28). Jews rejected (J)esu(s) when he started his mission. Those who started worshiping Muhammed too claimed Muhammed to be the last messenger, in contradiction to the Quran (3:81). Christians were and are not different.
The Old Testament in Deuteronomy 18:18 prophesies the coming of Muhammed, since he was more like Moses and came from among the Arabs, the brethren of the Children of Israel.
"I will raise them up a Prophet from among their brethren, like unto thee, and will put my words in his mouth; and he shall speak unto them all that I shall command him." (Deuteronomy 18:18 ).
Christians try hard to use 18:18 as a prophecy about Jesus, but their fictional "son of God" who "died for the sins of the world" is not like Moses; neither is his miraculous birth, his marital status, nor his political power. However when we compare, we see that Muhammed is much more like Moses than Jesus was. Besides, the Biblical prophecy does not say "among themselves" or "among Children of Israel," but "among their brethren." The word brethren is directly used by the Old Testament to describe the relationship between the family of Isaac and the family of Ishmael (See Genesis 16:12 ; 25:18).
The New Testament too contains some clues regarding the coming prophet, other than the Messiah. John 1:19-25 lists the expected three persons: Christ, Elijah, and That Prophet. These verses, if they are not a fabrication of John, provide us with clues that Jewish people were expecting a "prophet" besides Christ, a prophet that had been prophesied in Deuteronomy 18:18 . It is not a surprise that some Christian scholars are using their famous formula, in order to hide this obvious Biblical fact: "Christ + Elijah + That Prophet = Jesus." This is Trinity in Trinity or Pandora's Trinity.
...
।।।syedraf।।।
Comments
Post a Comment