16:116{Analysis on Haram ‎(حَرَامٌ) ‏and Halal ‎(حَلاَلٌ)}KK.।।।

16:116{Analysis on Haram (حَرَامٌ) and Halal (حَلاَلٌ)}KK.

।।।

(Google translate,Main post below)

১৬:১১৬ আয়াত য’ত হাৰাম (حَرَامٌ) আৰু হালাল (حَلاَلٌ)ৰ কথা উল্লেখ কৰা হৈছে আৰু এই আয়াত ১৬:১১৬ৰ প্ৰসংগ অনুসৰণ কৰিলে আপুনি বুজিব যে আল্লাহে হাৰাম (حَرَامٌ) শব্দটো বেআইনী, নিষিদ্ধ, নিষিদ্ধ বুলি ব্যৱহাৰ কৰিছে  আৰু অনুমোদিত নহয় বস্তু যেনেকৈ পূৰ্বৰ আয়াত ১৬:১১৫ “إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالْدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ لِغَي ْرِ اللّهِ” কিন্তু তোমালোকৰ ওপৰত নিষিদ্ধ হৈছে গাহৰি/গাহৰি/গাহৰিৰ মাংসৰ মৃত আৰু তেজ আৰু মাংস আৰু যি আছিল  অ-ঈশ্বৰৰ প্ৰতি উৎসৰ্গিত/মনোনীত।

 গতিকে, ইয়াৰ বিশেষ্য “حَرَامٌ” ৰ অতীত ক্ৰিয়া “حَرَّمَ” ৰ দ্বাৰা ৪ টা শ্ৰেণী নিষিদ্ধ, নিষিদ্ধ, বেআইনী, অনুমোদিত আৰু অনুমোদিত নহয় বুলি ঘোষণা কৰা হৈছে যিটো পৰৱৰ্তী পদ ১৬:১১৬ ত উল্লেখ কৰা হৈছে।

 মৃত

 তেজ

 গাহৰিৰ মাংস (গাহৰি/গাহৰিৰ মাংস)

 উৎসৰ্গিত, মনোনীত, উল্লেখ কৰা, জনবসতিপূৰ্ণ আৰু প্ৰদৰ্শিত অ-ঈশ্বৰৰ ওচৰত আগবঢ়োৱা।

 পূৰ্বৰ আয়াত ১৬:১১৪ “ফَكُلُواْ” শব্দটোৰ সৈতে খাদ্যৰ শ্ৰেণীত পৰে যিয়ে পৰৱৰ্তী আয়াতসমূহৰ বক্তব্যসমূহ একে খাদ্যৰ প্ৰসংগত “مِمَّا رَزَقَكُمُ اللّهُ حَلاَلاً طَيِّبًا” ঈশ্বৰৰ অনুমোদিত সঠিক ব্যৱস্থাৰ পৰা কৰে।  ১৬:১১৪ পদৰ “حَلاَلاً طَيِّبًا” পদৰ বাক্যাংশই আগন্তুক ১৬:১১৬ পদৰ “حَلاَل” শব্দটোক “طَيِّبًا” বুলি সংজ্ঞায়িত কৰিছে, যিটো আৰবী ভাষাত “ভাল” বা “সঠিক” বুলি ব্যৱহাৰ কৰা হয়।  যদি আপুনি এজন চৌদি আৰৱ ঘূৰি আহিছে বা কেতিয়াবা আৰবৰ সৈতে কথা পতাৰ বা তেওঁলোকৰ কথা শুনিবলৈ সুযোগ পায় তেন্তে তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ সাধাৰণ আলোচনাত সঘনাই “طیب” শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰে, বিশেষকৈ ইতিবাচক উত্তৰত বা যেতিয়া তেওঁলোকে ভাবে যে আনজনে যিয়েই নহওক কিয়  তেওঁ কৈছে।  তেওঁলোকৰ উত্তৰ “نعم ۔۔۔ ” ৰ দৰে চুটি হ’ব।  طیب” (হয়...সঠিক) বা কেৱল “طیت” ৰ অৰ্থ “ভাল” বা “সঠিক।  কিন্তু কোৰআনৰ সমগ্ৰ অনুবাদতে একেটা আৰবী শব্দ “طیت”ৰ অৰ্থ “শুদ্ধ” বা “বিশুদ্ধ” বুলি লোৱা হৈছে, পাৰ্চী শব্দ “طیت”ৰ পিছত “পাক” (বিশুদ্ধ বা বিশুদ্ধ)।  একেদৰে পাৰ্চী কম উৰ্দু নাম ছোৱালীৰ বাবে “ظیبہ” (Tayyaba) আৰু ল’ৰাৰ বাবে “طیب” (Tayyab) ৰ অৰ্থ হ’ল যিজন “শুদ্ধ” বা “বিশুদ্ধ”।  তদুপৰি আমি আমাৰ ল’ৰা-ছোৱালীৰ নিৰীহ মনবোৰক ভুলকৈ মুখস্থ কৰি ফৰ্মেট কৰোঁ “طیب” মানে “পাক” (বিশুদ্ধ বা বিশুদ্ধ), যেতিয়া আমি তেওঁলোকক “کلمہ طیب” (কলিমা তায়ব) মুখস্থ কৰি লওঁ।  আপুনি হয়তো ল’ৰা-ছোৱালীয়ে কোৱা শুনিছে যে “প্ৰথমে কালিমা তায়াব...তায়াব মানে বিশুদ্ধ ... তাৰ পিছত তেওঁলোকে লা ইলাহা ইল্লাল্লাহ মহম্মদৰ ৰাছুল আল্লাহ শব্দটো ক’বলৈ আৰম্ভ কৰে।  (پہلا کلمہ طیب ۔۔ طیب معنی پاک لاالٰہَ الّاَ اللہْ محمدْ الرسول اللہ).

 সেয়েহে আমাৰ মনটো যদি আমাৰ শৈশৱত আৰবী বা কোৰআন শব্দৰ ভুল অৰ্থৰ সৈতে ফৰ্মেট কৰা হয়, তেন্তে কোৰআনৰ শব্দৰ শুদ্ধ অৰ্থ লোৱাত শুধৰণি আমি ডাঙৰ হ’লে প্ৰায় অসম্ভৱ হৈ পৰে।  এই কাৰণেই আমি কোৰআনৰ শুদ্ধ অৰ্থ জানিব নিবিচাৰো কাৰণ আমাৰ ফৰ্মেট কৰা মনটোৱে শুদ্ধ অৰ্থ গ্ৰহণ নকৰে আৰু আমি সদায় সেই ব্যক্তিজনক ভুল বুলি গণ্য কৰোঁ যিয়ে আমাৰ ভুলবোৰ শুধৰাবলৈ চেষ্টা কৰে যিবোৰ আমি আমাৰ ব্ৰেইনৱাছৰ সময়ত গ্ৰহণ কৰিছো আমাৰ...  শৈশৱ বা পিছলৈ আমাৰ স্কুলীয়া শিক্ষাত।

গতিকে, “طَيِّبًا” ৰ শুদ্ধ অৰ্থ আৰু “طَيِّب” ৰ আন সকলো ব্যুৎপত্তি হৈছে “ভাল” আৰু “সঠিক”।

 গতিকে ১৬:১১৪ পদৰ “مِمَّا رَزَقَكُمُ اللّهُ حَلاَلاً طَيِّبًا” শব্দটোৱে আমাক “ঈশ্বৰৰ পৰা তোমালোকৰ বাবে অনুমোদিত/অনুমতি দিয়া সঠিক খাদ্যৰ ব্যৱস্থা”ৰ বিষয়ে কৈছে।

 খোৱাৰ একে প্ৰসংগত পৰৱৰ্তী আয়াত “إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالْدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ لِغَيْرِ الل ّهِ” (১৬:১১৫) আমাক নিষিদ্ধ/নিষিদ্ধ/নিষিদ্ধ/নিষিদ্ধ কৰা হোৱা নাই আৰু গাহৰি/গাহৰি/গাহৰিৰ মাংস আৰু তেজ আৰু মাংস,  আৰু যিটো অ-ঈশ্বৰৰ প্ৰতি মনোনীত বা উৎসৰ্গিত কৰা হৈছে।

 বেছিভাগ মানুহেই ভুলকৈ “لِغَيْرِ اللّهِ” ৰ অৰ্থ “আল্লাহৰ বাহিৰে” বুলি অনুবাদ কৰে আৰু পৰৱৰ্তী আয়াত ১৬:১১৬ ৰ বক্তব্য উলংঘা কৰে য’ত ঈশ্বৰে আমাক কঠোৰভাৱে আহ্বান জনাইছে যে আমি আল্লাহৰ ওপৰত মিছা কথা হেঁচা নিদিওঁ, কি হালাল (হলাল) আৰু কি আছে সেইটো মিছাকৈ উদ্ভাৱন কৰি  হাৰাম (অবৈধ)।  মোৰ ঘনিষ্ঠ কোৰআনবাদী বন্ধুসকলে অমুছলমানে ৰন্ধা খাদ্য খোৱাটো হাৰাম বুলি প্ৰচাৰ কৰা শুনিছো কাৰণ তেওঁলোকৰ খাদ্য ৰন্ধা সময়ত তেওঁলোকে ওপৰৰ আয়াতৰ “وَمَآ أُهِلَّ لِغَيْرِ اللّهِ” শব্দ অনুসৰি তেওঁলোকৰ খাদ্যক হাৰাম কৰি দিয়া তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰৰ নাম ক’ব পাৰে  ১৬:১১৫।

 এইটো সঁচা নহয় কাৰণ আৰবী ভাষাত “اللہ” মাথোঁ ঈশ্বৰৰ উপাধি, যিয়ে অমুছলমানে ব্যৱহাৰ কৰা একেজন ঈশ্বৰৰ আন উপাধিবোৰ জব্দ নকৰে।  যদি কোনো ইংৰাজ ব্যক্তিয়ে ঈশ্বৰ বুলি কয় তেন্তে ইয়াৰ অৰ্থ আল্লাহ।  হিন্দুৱে যদি ঈশ্বৰ বা প্ৰমত্মা কয় তেন্তে ইয়াৰ অৰ্থ আল্লাহ, কোনো শিখে যদি ৱাহ-ই-গুৰু বা প্ৰমত্মা কয় তেন্তে ইয়াৰ অৰ্থ আল্লাহ।  এইটো আচলতে ঈশ্বৰৰ সংজ্ঞাৰ বিষয়, যি দেৱতা নহয় বৰঞ্চ জীৱ (اللہْ لا اِلٰہَ الا ھوالحیّْ القیّوْم)।  যদি কোনোবাই ঈশ্বৰৰ সংজ্ঞা আল্লাহৰ এই কোৰআনৰ সংজ্ঞাৰ সৈতে মিল খায় তেন্তে তেওঁ তেওঁলোকৰ খাদ্যৰ দোকানখন “অ-ঈশ্বৰ” বা আল্লাহৰ বাহিৰে আন কাৰোবাক উৎসৰ্গা বা মনোনীত কৰা নাই, তেওঁ ঈশ্বৰৰ বাবে যি নামেই নলওক কিয়।  গতিকে তেওঁলোকৰ খাদ্যৰ দোকানখন কেৱল “غَيْرِ اللّه”ৰ ভুল ব্যাখ্যাৰ বাবেই হাৰাম নহয় যদিহে তেওঁলোকৰ খাদ্যৰ দোকানখন নিষিদ্ধ (حرام) উপাদানৰে গঠিত নহয়।  কেৱল দেৱতা, মূৰ্তি, মূৰ্তি আৰু মূৰ্তিহে “غَيْرِ اللّهِ” অঈশ্বৰৰ শ্ৰেণীত আহে কাৰণ তেওঁলোক স্পষ্টভাৱে ঈশ্বৰ নহয় (غَيْرِ اللّهِ) কিন্তু ঈশ্বৰ সদায় ঈশ্বৰ, যিজনক তেওঁৰ বৈশিষ্ট্যৰ দ্বাৰা আৰু তেওঁৰ সাৰ্বজনীন সংজ্ঞাৰে সমগ্ৰ বিশ্বতে স্বীকৃতি দিয়া হয়  .

The verse 16:116 in which Haram (حَرَامٌ) and Halal (حَلاَلٌ) have been mentioned and if you follow the context of this verse 16:116 you will understand that Allah has used the word Haram (حَرَامٌ) for unlawful, forbidden, prohibited and not permitted items as seen in the previous verse 16:115 “إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالْدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ لِغَيْرِ اللّهِ” But prohibited on you is the dead and blood and flesh of the swine/pig/pork, and that which has been dedicated/nominated to non-God.

So, 4 categories have been declared prohibited, forbidden, unlawful, not allowed and not permitted by the past verb “حَرَّمَ” of its noun “حَرَامٌ” which is mentioned in the next verse 16:116.

Dead

Blood

Meat of Swine (Pig/Pork)

Dedicated, Nominated, Referred, Populated and Displayed Offered to non-God.

The previous verse 16:114 falls in the eating category with the word “فَكُلُواْ” which makes the statements of the succeeding verses in the same eating context “مِمَّا رَزَقَكُمُ اللّهُ حَلاَلاً طَيِّبًا” from God’s permitted right provision. The phrase of the verse 16:114 “حَلاَلاً طَيِّبًا” defines the word “حَلاَل” of forthcoming verse 16:116 to mean “طَيِّبًا”, which is used in Arabic to mean “good” or “right”. If you’re a Saudi returned or ever have a chance to talk to Arabs or listen to them talking they frequently use the word “طیب” in their general discussion, especially in positive reply or when they think that the other person is right in whatever he is saying. Their reply will be as short as “نعم ۔۔۔ طیب” (Yes…right) or just “طیت” to mean “good” or “right. However, throughout the translation of the Quran the same Arabic word “طیت” is taken to mean “purified” or “pure” following the Persian word “طیت” to mean “پاک” (purified or pure). Likewise the Persian cum Urdu names “ظیبہ” (Tayyaba) for girl and “طیب” (Tayyab) for boys are translated to mean the one who is “purified” or “pure”. Furthermore, we format the innocent minds of our children by wrongly memorising them “طیب” means “پاک” (pure or purified), when we get them memorised “کلمہ طیب” (kalima tayyab). You might have heard children saying “first kalima Tayyab…Tayyab means pure … then they start saying the words La ilaha illallahu Muhammadur Rasul Allah. (پہلا کلمہ طیب ۔۔ طیب معنی پاک   لاالٰہَ الّاَ اللہْ محمدْ الرسول اللہ).

Hence, if our mind is formatted in our childhood with the wrong meaning of Arabic or Quranic words, the rectification in taking the correct meaning of the words of the Quran is nearly impossible when we grow up. This is the reason why we don’t want to know the correct meaning of the Quran because our formatted minds do not accept the correct meaning and we always consider that person wrong who tries to rectify our mistakes which we have adopted during our brainwash in our childhood or later in our schooling.

So, the correct meaning of “طَيِّبًا” and all other derivatives of “طَيِّب” are “good” and “right”.

 Therefore, the words “مِمَّا رَزَقَكُمُ اللّهُ حَلاَلاً طَيِّبًا” of the verse 16:114 are telling us about “the right eating provision which is allowed/permitted for you from God”.

 In the same context of eating, the next verse “إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالْدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ لِغَيْرِ اللّهِ” (16:115) we are prohibited/forbidden/not allowed the dead and blood and flesh of the swine/pig/pork, and that which has been nominated or dedicated to non-God.

 Most people wrongly translate “لِغَيْرِ اللّهِ” to mean “other than Allah” and violate the statement of the next verse 16:116 in which God strictly urges us not to press lies on Allah by falsely inventing what is Halal (lawful) and what is Haram (unlawful). I have heard my close Quranist friends preaching that eating food cooked by non-Muslims is Haram because during cooking their food they may call the name of their God which renders their food Haram according to the words “وَمَآ أُهِلَّ لِغَيْرِ اللّهِ” of the above verse 16:115.

 This is not true because “اللہ” is just the title of God in Arabic, which does not forfeit the other titles of the same God used by non-Muslims. If an English person says God it means Allah. If Hindu says Ishwar or Pramatma it means Allah, if a Sikh says Wah-e-Guru or Pramatma it means Allah. This is really a matter of definition of God, Who is not a deity but a living entity (اللہْ لا اِلٰہَ الا ھوالحیّْ القیّوْم). If someone’s definition of God matches with this Quranic definition of Allah he/she is not dedicating or nominating their eatery to “non-God” or anyone other than Allah no matter what name he/she uses for God. Therefore, their eatery is not Haram just because of the wrong interpretation of “غَيْرِ اللّه” unless their eatery comprises of forbidden (حرام) ingredients. Only deities, idols, images and statues come in the category of “غَيْرِ اللّهِ” non-God because they are obviously not God (غَيْرِ اللّهِ) but God is always God, Who is recognised throughout the world by His attributes and with His universal definition .++

.

arranged by syedraf